Ah Kalbim!

5

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Çok gerilere gittim bugün.

Bir zaman tünelinde yolculuktu sanki.

Çocukluk anılarım canlandı birden. Büyük bir mutluluk hissettim kalbimde çünkü ilkokul dönemim, öğretmenim, bir kısmıyla hala görüştüğüm ilkokul arkadaşlarım.. Bir kısmının okul numarası bile aklımda, çok ilginç..

On Kasım kutlamaları, Atatürk büstünü süslemek için rahmetli anneannemin bahçesinden topladığım kasımpatı çiçeklerini sevinçle okula götürüşüm..

23 Nisan törenlerinde her zaman geçit törenlerine katılışlarım. Bu törenler için her okul geçite katılan öğrencilere çok özel kıyafetler hazırlatır ve çok özel rontlarla geçiş yapardık Konya Stadyumu’nda. Artık orası da yıkıldı, çocukluk anılarımın içinde ve Konya’da kocaman bir boşluk yarattı her ne kadar Millet Parkı da olsa, benim için orası koskocaman bir boşluk..

Dini bayramlarda ise, günler önceden evlerde yapılan hazırlıklar, bayrama özel alınan rugan ayakkabılar, kıyafetler.

Şimdi ki çocuklara bunun önemini anlatmak kolay değil. Baş ucumuzda bayram  sabahının olmasını bekleyen kıyafetler ve onu giymek için heyecandan uyuyamamanın ne olduğunu anlayamaz günümüz çocukları..

Ah kalbim !

Nasıl da hızlı atıyor şu anda. Sanki dün gibi. Biz çocukken annemler çok kullanırdı bu cümleyi..

” Sanki dün gibi..”

Çok gülerdik kendi aramızda bu cümleyi duyunca onlardan kuzenlerimle birlikte..” Kocaman olmuşlar, yıllaarrrr geçmiş, dün gibi diyorlar,” diye..

Ben şu anda, annemlerin bu cümleyi kullandıkları yaşların ikiye katladığı yaşlardayım..

Ama her şey “DÜN GİBİ İŞTE.”

Sonra lise yıllarım.. Bir şans daha verilse yeniden, dönmek istediğim en güzel yıllarım..

Hastaş Koleji..

Kendine özgü öğrencileri ve öğretmenleriyle muhteşem okulum..

Kişiye vizyon veren, öğretimin çok çok ötesinde bizlere kattığı güzellikleri, hala devam eden dostluklarıyla ve her an evimin penceresinden seyrettiğim, Cumhuriyet döneminde Almanlar’ın Alman mimarisiyle yaptığı Konya İstasyon binalarına aynı estetikle ve zarafetle eşlik eden canım okulum..

Günümüzde şehirler çirkin beton binalarıyla göklere doğru yükselirken, tarihten bugüne anılar taşıyıp getiren bu güzel binalar, şehrimizde çakıl taşlarının içindeki kıymetli mücevher taşları gibi parlamaya devam ediyorlar..

Ah kalbim!

Yine heyecanlandı.

O dönemin muhteşem insanları tüm kaliteleriyle gözümde canlandı..

Mesleklerinde ki, sosyal yaşamlarında ki nezaketleri, donanımları, kültürleri, doyumlulukları, edepleri, şıklıkları..

Ne mutlu bizlere ki onların çocukları olarak, onlardan çok güzel şeyler öğrendik.

Bizleri harika yetiştirdiler.

Nurlarda olun hepiniz güzel insanlar..

Ah kalbim!

Nasıl da hüzünlendi!

Özlüyorum o güzel günleri. Hiç keşkem yok.. İyikilerim o kadar çok ki..

İyi ki o güzel döneme denk gelmiş doğumlarımız.

CUMHURİYET sonrası, ATATÜRK’ ün yeniden inşa ettiği o güzel ülkenin yetiştirdiği güzel insanlarının çocukları olarak dünyaya gelmişiz..

Çok şükür kalbim!

Sakinlik çöktü şimdi kalbime, rahatladı sanki. Kısa bir tur atıp geldi geçmişimde ama huzur dolu, mutluluk dolu bir sürü güzelliğiyle cennete çevirdi gönül bahçemi..

Yaşlandık da onun için mi geçmişi anmaya başladık yoksa yaş aldık da olgunluğun zirvesinden geçmişe açtığımız pencereden bir demet anı derlemenin, günümüzde gelinen noktada ne kadar değerli olduğunu mu idrak ettik?

Ne dersiniz?

İyilikle, güzellikle kalınız.