Yeni bir heyecan

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Öncelikle herkese merhaba…

Beni tanıyanınız var, tanımayanınız var…

Fi tarihinden beri mesleğin içerisindeyim…

Kara kalemle başladığım yazma işlerine, daktilo ile devam ettim, en son olarak da klavye ile tanıştım…

Klavyeyi daha çok sevdiğimi söyleyebilirim…

Çünkü, bana çok yardımcı oluyor…

Beğenmediğim bir kelimeyi, bir cümleyi bir tıkla siliyor…

Kalem erbabı mıyım, değil miyim, karar sizin…

Benim bir şey söylemem, kibre kaçar…

O nedenle, top sizde!

Klavye konusunda yukarıda da belirttiğim gibi, fena değilim…

Hepsi bu…

Teknoloji konusunda kesinlikle yardım alırım…

Cahilim o konuda…

Torunlarım daha marifetliler…

Uzay çağı çocukları.

x

Gazeteciliğe nasıl bulaştım?

1973’ün belki Temmuz, belki Ağustos ayları olabilir, çünkü asfaltların sıcaktan eridiğini hatırlıyorum…

Babamın dükkanı Mevlana Caddesinde, Yeni Meram Gazetesinin hemen bir adım ötesinde…

25-30 metrelik mesafede…

Ortaokulu sallamışım, okumak hiç içimden gelmiyor…

Spor sevgisi düşmüş yüreğimize…

Futbol başta olmak üzere, boks, güreş, bisiklet, halter, daha doğrusu branş seçmeden spora sevdalanmışım…

Muhammet Ali efsanesinin dünyayı kasıp kavurduğu 70’li yıllarda boks branşı, Sedirlerli olmanın verdiği delikanlılık rajonuyla da kalbimize taht kurmuştu…

Gazetelerde Muhammet Ali haberlerini okumak ayrıcalıktı…

Basketbol da öyle…

Döneminin en ünlü Amerikalı Müslüman basketbolcu Kerim Abdül Cabbar Konya’ya gelmiş, Mevlana müzesini ziyaret etmişti…

Peşinden koştuğumu çok iyi hatırlıyorum…

Konya İdmanyurdu’nun efsane yöneticilerinden Abdullah Öngel’in basketbolcu oğlu Selçuk Öngel kendisine refakat ediyordu…

Tüm zamanların NBA efsanesi Abdül Kerim Cabbar’ın Konya’ya gelmesi, acayip bir gürültü çıkarmıştı 70’li yılların ortasında.

x

Bizim dükkana Tercüman Gazetesi girerdi…

Gazetenin arka sayfasından başlardım okumaya…

Dedim ya, Yeni Meram Gazetesi 5-10 adımlık mesafedeydi bizim dükkana…

Yeni Meram’a Alaaddin tarafından yürüyerek gelen sporcular, futbolcular, yöneticiler  kesinlikle bizim dükkanın önünden geçerlerdi…

Ben de fırsatını buldukça onların peşine takılır, Yeni Meram’a inerdim…

“İnerdim” diyorum, çünkü Yeni Meram Gazetesi ve Ülkü Basımevi yerin altındaydı…

Muhabir ya da köşe yazarları kimse, gelen misafirlerle sohbete dalarlar, ben de ağzı açık ayran delisi gibi onları izlerdim…

Dükkanda kimse olmayınca, babam beni bulacağı yeri bilirdi ve doğruca Yeni Meram’a gelir, biraz elleriyle, biraz dilleriyle beni haşlar, dükkana götürürdü…

Ama, ben ertesi günü yine aynı şekilde soluğu Yeni Meram’da alırdım…

Allah uzun ömür versin, Mustafa abiyle (Bahçıvan) babamın arası iyiydi, çünkü komşu ve arkadaşlardı…

Babam, Mustafa abiye “benim oğlan buradan çıkmıyor, al senin olsun” diye bir teklifte bulunuyor…

Elim yüzüm yara bere içinde, artık nasıl bir yaramazlık yaptıysam, mesleğe giriş o giriş…

50’yi gördüm yani…

Şunu anlatmaya çalışıyorum; Yeni Meram Gazetesine ilk adımı attığım heyecanı, şimdi de AHB’de yaşıyorum…

Ahmet Bahçıvan aradığında “biraz düşündüm, sonra karar verdim” dersem  çarpılırım…

Yüzümde bir tebessüm oluştu…

Sonra bir araya geldik, projelerini anlattı, projelerimizi masaya yatırdı ve ortak bir noktada buluşup yola çıktık…

Allah utandırmasın…

Bu site Konya’nın sitesi olacak…

Yazılamayanları yutkunmadan yazacağız…

Konya’ya ve ülkemize dair ne varsa, halkımızla paylaşacağız…

Haberi görmeme, haberi sümen altı etme, haberi erteleme, haberi çarpıtma gibi şeyler asla olmayacak…

Ve en önemlisi güvenilir olacağız…

Ben mi?

Zaman zaman yastık altında kalmış yaşanmışlıklardan tutun da, siyasetinden, sporundan, aklımın aldığı her konuda sizlerle buluşacağım…

Bazen bilinenleri, bazen bilinmeyenleri yazacağım…

Bazen kavga edip, gürültü çıkaracağım, bazen de gülmeceli ve eğlenceli yazılar yazacağım…

Özetlersem; AHB Medya ile fark edilip, farkımızı ortaya koyacağız…

Artık, haftanın iki ya da 3 günü yazılarımla, haberlerimle ben buradayım…

Beklerim.