Konya’nın 31 İlçesinin Anlamları ve Mirasıyla Tanışın

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Konya, Türkiye’nin önemli şehirlerinden biri olup, tarihi zenginlikleri ve kültürel mirasıyla bilinir. Şehir, birbirinden farklı ilçeleriyle öne çıkar ve her bir ilçe kendi özgün anlamı ve tarihi dokusuyla dikkat çeker. İşte Konya ilçeleri ve bu adlarının nereden geldiği bilgisini AHB Medya ekibi sizler için araştırdı..

AHIRLI İLÇESİ:

Selçuklular döneminde bölgede, Ahu Bey isimli bir beyin yaşadığı, Ahu Bey’ e istinaden de Ahurlu ismini alarak zamanla Ahırlı’ ya dönüştüğüdür. İlçe, tarım faaliyetleri ve doğal güzellikleriyle ziyaretçilerini cezbetmektedir.

AKÖREN İLÇESİ:

Rivayetlere göre buranın gür ormanlarla kaplı ve çok miktarda av hayvanlarının olması nedeniyle “Av Vuran” ile “Av Veren” veya “Ağaç Evreni” anlamına gelen “Avren” olarak adlandırıldığı, çevresindeki yedi viraneden gelen halkın bu günkü yerleşim yerinde toplanması ile “Akviran” olarak adının değişikliğe uğradığı söylenmektedir. 1961 yılında İç İşleri Bakanlığınca Anadolu’daki bazı kasaba ve köylerin topoğrafik ve tarihi durumuna göre adların değiştirilmesi sırasında çıkarılan Kanun gereğince Akviran ismi değiştirilerek “Akören” olarak resmen tescil edilmiştir.

AKŞEHİR İLÇESİ:

Malazgirt Savaşı’nın ardından başlayan Anadolu’nun türkleşmesi sonucunda Kutalmışoğlu Süleyman Şah tarafından alınan kentin bundan sonra adı ve kaderi değişir. Nehçet-ül menazil’de buraya gelen hükümdarlardan birinin çiçek açmış ağaçlardan esinlenerek “Akşehir” dediği rivayet edilmektedir.

BEYŞEHİR İLÇESİ:

Eşrefoğlularının hakim olduğu dönemden itibaren Viranşehir’in adı Süleymanşehir olmuştur. Beyliğin merkezi olmasından dolayı geçen zamanla beraber beyin şehri olarak anılır. Bundan dolayı da Beyşehir adını alır.

ALTINEKİN İLÇESİ:

Altınekin ilçemizin tarihi oldukça eski devirlere, Hititlere kadar dayanmaktadır. Altınekin ilçemizde Romalılara ve Frigyalılara ait eseler bulunmaktadır. Altınekin’in eski adı suyu bol anlamına gelen ZIVARIK’tır.

BOZKIR İLÇESİ:

Bozkır’ın bilinen ilk adı İsaura Veus’tur. Bizans döneminde ise şehrin adı Leontopolis (Aslanlar Kenti) olarak anılmıştır. Şehir bu dönemde Bizans komutanlarının dinlence yeri olarak kullanılmıştır. 1400’lü yılların başında ise Yalıhüyük ve çevresinde yaşayan Bozkır Bey, Leontopolis’e gelerek kendi adını verir.

CİHANBEYLİ İLÇESİ:

Cihanbeyli’nin ilk adı Esbikeşan’dır. Daha sonraları “İnevi” adını almış ve uzun yıllar İnevi adını taşımıştır. Esbikeşan, ilçelikten bucaklığa, bucaklıktan ilçeliğe çok kez yer değiştirmiştir. 1866 yılında Kulu Köyü, Esbikeşan adı ile ilçe olmuştur ve Cihanbeyli ile Şereflikoçhisar, Kulu köyüne bağlanmıştır. Ancak Cihanbeyli ve Koçhisar’ın Aşair beyleri Kulu’ya bağlanmak istememişler ve Ankara’ya baskı yapmışlardır. Bunun üzerine Kulu’nun ilçe teşkilatı kapatılmış ve Cihanbeyli ile Koçhisar Kulu’dan ayrılmıştır. Kulu’da Konya’nın Sille Bucağına bağlanmıştır.

Böğrüdelik Köyüne Canbegli Aşireti yerleşir. Böğrüdelik, 1928 yılında ilçe merkezi olur. Cihanbeyli “Mürseli Efendi” Nahiyesi adını alarak bu ilçeye bağlanır. 1929 yılında Böğrüdelik’ten ilçelik kaldırılır, Mürseli Efendi Bucağı ilçe olur. Böğrüdelik’te bulunan Canbeyli Aşiretinin adına uygun olarak Mürseli Efendi adı Cihanbeyli’ye dönüştürülür.

ÇELTİK İLÇESİ

İç Batı Anadolu üzerinde kurulmuş Çeltik’te kara iklimi hüküm sürmekte, yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve kar yağışlı geçmektedir. Çeltik 2 kasaba ile 7 köye sahip bulunmaktadır. Eskiden buralarda pirinç ekimi yapıldığı için ismine çeltik denilmiştir.

ÇUMRA İLÇESİ:

Çumra ilçesinin adının kökeni tam olarak bilinmemekle birlikte, bazı kaynaklara göre ilçenin adı, bölgede yaşamış olan eski Türk boylarından biri olan “Çumuk Türkleri”nden türetilmiş olabilir. “Çumuk” kelimesi, Türk boylarının bir adı olarak kullanılmıştır ve zamanla farklı bölgelerde farklı şekillerde değişime uğramış olabilir.

Bir başka rivayete göre İsminin geçmişte sulak ve batak arazi yapısından dolayı Çamur veya Çemre’den gelen ÇUMRA olduğu bildirilmektedir.

DERBENT İLÇESİ:

Derbent Farsça kökenli bir kelime olup, Der: Geçit, Bent: Tutmak gibi iki kısımdan ibarettir. Osmanlılar döneminde dağlar üzerinde, geçit yerlerinde ve boğazlarda karakol niteliğinde kurulmuş yerlere Derbent ve bu karakollarda görev yapan askerlere Derbentçi ismi verilmiştir.

DEREBUCAK İLÇESİ:

Derebucak İlçesinin ne zaman kurulduğu kesin olarak bilinmemekle beraber eldeki mevcut bilgilerden; Bayramyeri, Yukarıköy, Balat, Çukurlar ve Seniryeri adlı mevkilerden aşiretler halinde gelip toplanarak 1200 ile 1300 yılları arasında bu günkü Derebucak’ ı kurdukları sanılmaktadır.

DOĞANHİSAR İLÇESİ:

1071 Malazgirt Savaşına müteakip Selçukluların batıya yayılışları sırasında 1110 yılında Doğanhisar Türk hakimiyetine geçmiştir. Şehrin adı Selçukluların arması DOĞAN kuşuna izafeten ‘DOĞAN KALESİ’ olarak değişmiştir. Daha sonra Doğanhisar adını almıştır.

EMİRGAZİ İLÇESİ:

Afşarların mensup olduğu Türkmen topluluğunda Eymür-Gazili oymağı vardır. Emirgazi, her ne kadar ismini ilçe merkezinin iki km güneydoğusundaki türbesinde yatan Emrullah Gazi’den almış olsa da Eymür-Gazili oymağının da ilçenin ismine bir katkısı olması ihtimal dâhilindedir.

EREĞLİ İLÇESİ:

Ereğli adını; Bizans İmparatoru Herakliyüs adı ise Yunan mitolojisinde yarı tanrılaşmış bir kahraman olan Herakles`ten gelmektedir. “Herakliyüs” kelimesi zaman içinde Türkçe’nin ses yapısına uygun olarak; Herakle > İrakle > Eregle.> Eregli.> Eregliyye > EREĞLİ şeklini almıştır.

GÜNEYSINIR İLÇESİ:

İlçenin adı, Güneybağ’daki “Güney” ile Karasınır’daki “sınır” kelimelerinin birleştirilmesiyle türetilmiştir.

HADİM İLÇESİ:

1071 Malazgirt savaşından sonra Anadolu’ya yayılarak Kara Hacı Mustafa Efendi başkanlığındaki bir aşiret Hadim’in bulunduğu yere yerleşmişlerdir. Anadolu’nun Kültürel yönden Türkleştirilmesi esnasında din alimlerinin yetiştirdiği bir yer durumuna gelen İlçemize “Belde-i Hadimül-ilm” adı verilmiştir.

HALKAPINAR İLÇESİ:
İlçenin Zanapa olan eski ismi 1962 yılında değiştirilerek, bugünkü Halkapınar adını almıştır. Bölgedeki tarım alanlarının verimli bir kısmı 1985 yılında işletmeye açılan İvriz Barajı suyu alanında kalmıştır. Bu da halkın bir kısmının Mersin ve Ereğli başta olmak üzere büyük şehirlere göçmesine neden olmuştur.

HÜYÜK İLÇESİ:

Hüyük, adını tarihî bir yerleşim yeri olmasından alır. İlçe, tarım faaliyetleri ve geleneksel el sanatları ile öne çıkar. Ayrıca, tarihî kalıntılarıyla da dikkat çeker.

ILGIN İLÇESİ:

Ilgın ve çevresi Antik Çağlar’da “Tyrianion” olarak adlandırılmıştır. Türklerin Ilgın’a yerleşmeye başlamasından itibaren ise bu isim Âb-ı Germ olarak değiştirilmiştir. Ilık su anlamına gelen Âb-ı Germ ismi ise zamanla terkedilmiş ve Ilgın ismi tercih edilmiştir.

KADINHANI İLÇESİ:

Eski ismi Saideli’dir. 1928 yılında ise İsmi Raziye Hatun’un yaptırmış olduğu taş handan dolayı “Kadınhanı” olarak değiştirilmiştir.

KARAPINAR İLÇESİ:

Şehrin ismi, “Pınarbaşı” denilen yerden çıkan “Karasu” kaynağı ile ilgilidir. Bugün artık kurumuş olan karasu kaynağı adına izafeten, burada kurulan yerleşim yerine de “KARAPINAR“ denilmiştir. Karacadağ volkanı, İlçe sınırı içerisindeki en önemli dağlık kütledir.

KARATAY İLÇESİ:

Karatay, adını Anadolu Selçuklu Sultanı I. Alaeddin Keykubad’ın veziri olan Karataylı Celaleddin Muhammed’den alır. İlçe, tarihi konakları ve Türk-İslam sanatının izlerini taşıyan eserleriyle bilinir.

KULU İLÇESİ:

Aşiret beyinin isminin Kulupoğlu Mustafa (Kulu Beyi) olmasından ötürü, ilçemizin adı Kulu olarak söylenmeye başlanmış ve Cumhuriyet dönemiyle birlikte bu isim kesinlik kazanmıştır. 100-150 yıl kadar önce birtakım aşiretler Osmanlılar tarafından Erzurum, Muş, Ağrı çevresinden alınarak ilçeye iskân ettirilmiştir.

MERAM İLÇESİ:

Meram, Konya’nın en eski yerleşim bölgelerinden biridir. Adını, “meramet” kelimesinden alır ve eski Türkçe’de “hürmet, saygı” anlamına gelir. Bu ilçe, tarih boyunca birçok medeniyete ev sahipliği yapmış ve kültürel zenginliğiyle öne çıkmıştır.

SARAYÖNÜ İLÇESİ:

Bir rivayete göre de ilçenin ismi inlerin yanında bulunan saraya bağlanır. İlçenin toprakları ve yerleşme merkezi bu sarayın önünde olduğu için “SARAYIN ÖNÜ” denilmiştir. Bu zamanla “SARAYÖNÜ” olmuştur.

SELÇUKLU İLÇESİ:

Adını, Türk tarihinde önemli bir yere sahip olan Selçuklu Sultanlığı’ndan alır. Selçuklu İlçesi, tarihi mimari eserleriyle ünlüdür.

SEYDİŞEHİR İLÇESİ:

O zamanki adı “Süleymanşehir” olan Beyşehir’e ilk defa “Beyşehir” diyen Seyyid Harun Veli’dir. Eşrefoğlu Mehmed Bey de Seyyid Harun’un kurduğu yeni şehre “Seyyid Şehri” Osmanlılar zamanında Medine-i Sani (ilahi emirle kurulan ikinci şehir) (sonradan Seydişehir) adını verir.

TAŞKENT İLÇESİ:

Cumhuriyetin ilanından sonra yapılan yenilikler yurt çapında devam ederken Pirlerkondu’yu Konya’ya bağlayan karayolu yapımı sırasında zamanın Konya Valisi İsmail İzzet Bey Pirlerkondu ismini değiştirerek 1934 yılında TAŞKENT adını vermiştir.

TUZLUKÇU İLÇESİ

Tuzlukçu’nun ismi hakkında çeşitli rivayetler vardır. Bir rivayete göre çevre köy ve kasabalardan tuz getirmek için Tuz Gölü’ne giden kervanların konaklama yeri olduğu için “TUZLUKÇU”, diğer bir rivayete göre ise arazinin kıraç ve ağaçsız olması sebebiyle sert esen rüzgarların kaldırdığı tozdan dolayı “TOZLUKÇU” denilmiş ve zamanla değişime uğrayarak “TUZLUKÇU” ismi almıştır. Cumhuriyetin ilk yıllarında Akşehir’e bağlı bir köy olan Tuzlukçu, 1929 yılında Aşağı ve Yukarı Tuzlukçu’nun birleşmesiyle Nahiye olmuş, 1949 yılında da Belde olmuştur.

YALIHÜYÜK İLÇESİ:

Yalıhüyük adı ilçemizde bulunan Hüyük’ten alınmıştır. Buraya en yakın yerleşim yerleşim yeri, Yalıhüyük – Seydişehir karayolunun sağında Suğla gölünün tam karşısına düşen eski Saray yerleşim birimidir.

YUNAK İLÇESİ:

Bölgede yaşayan Turgutlular koyun ve kuzularını Karataş deresinde yıkamışlar ve temizlenen hayvanlara bakarak “Yünü Ak” demişlerdir. Bu değiş zamanla “Yunak” biçimine dönüşmüştür.