10 Kasım ve Kasımpatı Kokuları

3

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Konya’nın Türbeönü mahallesini her Konyalı bilir.

Hz. Mevlana’nın türbesinin bulunduğu mahallenin ismi..

İşte ben bu mahallede dünyaya gelmişim.

Dünyaya gözlerimi açtığım ev, Hz. Pir’in insana huzur veren türbesini görüyor.

“Görüyor” diyorum çünkü o ev halâ ayakta, pembe boyalı, üç katlı çok sevimli bir ev, yanılmıyorsam bir zamanlar “Derviş Misafirhanesi” ismiyle hizmet veren bir konuk eviydi, halâ da öyle mi bilmiyorum..

Her önünden geçtiğimde heyecanlanırım, her gün hayranlığımın bin kat arttığı Hz. Pir’e komşu olan bu pembe evde doğmuş olmaktan dolayı..

Mustafa Kemal Atatürk…

Selanik’te dünyaya geldi.

Pembe boyalı evde…

Soğuk bir kış gününde, sobalı bir evde…

4 Ocak 1881, günlerden salı..

İsmini babası koydu..

MUSTAFA, çünkü büyük dedesinin ismiydi.

Bir süt annesi vardı.

Pembe boyalı ev iki katlıydı, önce kiracı olarak oturuyorlardı, sonra Zübeyde hanım ve Ali Rıza bey bu evi ortak tapuyla aldılar..

Bu pembe evin anahtarları 1937 yılında Türkiye’ye verildi.

Atatürk bunu bedavaya kabul etmedi çünkü prensip olarak hayatı boyunca parasını ödemediği hiçbir mal ve hizmeti almamıştı. Sembolik bile olsa mutlaka ödeme yapmak istedi.

Yunanistan sembolik bir fatura çıkardı ve Türkiye Cumhuriyeti devleti, Pembe Ev karşılığında Selanik Belediyesine 10 bin drahmi katkı sağladı

Bu evde doğumlar, ölümler, acılar yaşandı.

Mustafa Kemal bu Pembe Ev’de daha meşrutiyet bile ilan edilmeden önce, arkadaşlarıyla gizli toplantılar yaptı..

Ama maalesef Selanik kaybedilince, buradan göçen komşularıyla birlikte Zübeyde Hanım da İstanbul’un yolunu tuttu.

Sonrası malum..

Hikaye uzun..

Maceralı ama sonu muhteşem..

Yok ve yokluktan doğan bir ülke ve bir millet.

Türkiye Cumhuriyeti..

Yunanistan’a gittiğimizde ziyaret etmiştim bu Pembe Evi..

Doğduğum pembe ev gibi beni çok etkilemişti..

Her 10 Kasım sabahı burnuma mis gibi kasımpatı kokuları gelir..

Çok farklıdır kasımpatı çiçeğinin kokusu.. Belki de benim için böyledir, bilmiyorum..

İlkokulda, her 10 Kasım’da okulun Atatürk büstü süslenirdi.

O yıllarda Konya’da çiçekçi bile yoktu..

Öğretmenimiz 10 Kasım’dan bir gün önce ders bitiminde,

” Çocuklar yarın getirebilenler çiçek getirsinler, Atatürk büstünü süsleyelim,” derdi..

Ben o gün okuldan çıkar çıkmaz, hem okuluma hem de oturduğumuz eve çok yakın olan anneannemin evine giderdim.

Çünkü anneannemin bahçesinde o mevsim kasımpatılar rengarenk açarlardı..

Rahmet olsun, canım anneannemden ertesi gün için bana çiçek demetlerini hazır etmesini isterdim ve 10 Kasım sabahı erkenden okula giderken O’na uğrar ve hazır olan buketimi alırdım büyük bir sevinç ve heyecanla..

Okula vardığımda, kasımpatılarımı diğer arkadaşlarımın getirdiği çiçeklerle birlikte karıştırıp Atatürk büstünü süslerken aldığım o muhteşem koku halâ kayıtlarımda..

Bu yüzden gördüğüm her kasımpatı beni çocukluğumun 10 Kasım sabahlarına götürür.

10 Kasım…

Bir matem günü değil..

Sadece o büyük insanın terk- i hayat ettiği gün..

O ilelebet, kurtardığı vatanın evlatlarının yüreğinde yaşamaya devam ediyor..

Ruhun şad olsun.